این ۲ دژبان به دلیل اینکه شهید زین‌الدین و شهید صادقی را نمی‌شناختند، اجازه ورود به آنها نمی‌دادند. یک لحظه شنیدم از بلندگو، بنده را به محل کار که مدیریت لشکر بود، فرا خواندند. من جلوی دژبانی رفتم و با یک صحنه جالب مواجه شدم؛ یکی از بچه‌های دژبانی روی کُنده زانو نشسته بود و اسلحه را به سمت خودرو شهید زین‌الدین گرفته بود و دژبان دیگر هم با شهید صادقی صحبت می‌کرد.
این روزها سالروز شهادت شهید «مهدی زین‌الدین» است، فرمانده‌ای که عصر روز ۲۷ آبان‌ماه سال ۱۳۶۳، به همراه تنها برادرش، مجید زین‌الدین (مسؤول اطلاعات، عملیات تیپ ۲ لشکر) پس از شناسایی منطقه عملیاتی و شرکت در جلسه قرارگاه، عازم سردشت در جنوب استان آذربایجان غربی می‌شدند که در کمین عناصر ضدانقلاب گرفتار شدند و هر دو برادر مظلومانه به شهادت رسیدند.
یکی از مدیران لشکر ۱۷ علی‌ابن ابیطالب می‌گوید: در زمان عملیات «خیبر» شهیدان زین‌الدین و صادقی برای سرکشی و شناسایی به منطقه عملیاتی رفته بودند که موقع بازگشت به لشکر، جلوی دژبانی اجازه ورود به این دو فرمانده را نمی‌دادند.
