سینمای دفاع مقدس ما به سینمای مقاومت مقدس حرکت نکرده است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجو، دوم شهریور ماه در میز نقد هفت ، رضا صدیق، امیر قادری و بهروز افخمی به بررسی فیلم قلب رقه و سینمای محور مقاومت پرداختند، رضا صدیق منتقد و پژوهشگر سینما، با بیان خاطرات حضورش در سوریه نکاتی را درباره ی وضعیت تناسب سینمای محور مقاومت با تصویر واقعی سوریه بیان کرد:

«سینمای دفاع مقدسمان \xa0که ساخت فیلمش همزمان با جنگ تحمیلی شروع شد در دلش سه فاکتور مهم وجود داشت؛ اول فاکتور قهرمان محوری مثل آن فیلم هایی که -بازیگر خوب سینمای ایران- جمشید هاشم پور بازی می کرد یا فیلم هایی که الهیات محور و معنویت محور بود مثل مهاجر و سوم این فیلم هایی که ایدئولوژیک بود؛ ایدئولوژیک به معنی اینکه درباره ی وجوب جهاد در دفاع مقدس صحبت می کرد. این اواخر سینما به سمت سمت مردمی شدن پیش رفته است یا مثلا به سمت \xa0آن چهره ای که مثلاً رزمنده با مردم خوب است و اینها . پس ما به عبارتی سینمای دفاع مقدس ما سه فاکتور مهم داشته است: " قهرمان محوری"و "معنویت" و "مردمی سازی" این سه فاکتور در فیلم دو فیلم اخیری که در مورد مقاومت ساخته شده، وجود خارجی ندارد. »

صدیق در اشاره به اینکه سینمای ما به سینمای دفاع مقدس نزدیک نشده این نکات را بیان کرد: «نکته مهم این است \xa0که سینمای دفاع مقدس ما به سینمای مقاومت مقدس حرکت نکرده یعنی نتوانسته است از تجربیات سینمای دفاع مقدس برای ساخت سینمای مقاومت مقدس استفاده کند. \xa0عللش به نظرم نکات مهمی دارد بهترین علتش رو ما می توانیم در این بفهمیم که کسانی که برای دفاع مقدس فیلم می ساختند نسبت به آن \xa0احساس داشتند نزدیکی داشتند، سمپاتی داشتند، درکش کرده بودند و \xa0برای همین می توانستند از زوایای مختلف به آن \xa0نزدیک شوند اما \xa0نسبت به محور مقاومت و مسئله مقاومت این سمپاتی و نزدیکی برای \xa0وجود ندارد یعنی احساساتشان همراه آن ماجرا ممکن است ازنظر ایدئولوژیک باشد اما ازنظر درک موقعیت، آن همراهی برای آن ها وجود ندارد. برای همین نتوانستند این سه فاکتور را در سینمای مقاومت مقدس شکل بدهند.»

\xa0صدیق نکته ی دیگر عدم نزدیکی سینمای محور مقاومت به فضای اصلی و واقعی سوریه را در مدیریت توریستی دید و بیان داشت: «از طرف دیگر ایراد نوع مدیریت توریستی محور مقاومت است، یعنی چه؟ یعنی مدیر فرهنگی به صورت توریستی پا می شود می رود مثلاً سوریه چهار روز دور میزند دو تا دستور می دهد و برمی گردد یعنی خود همان مدیری که در تهران نشسته منظورم مدیران حکومتی و مدیران انقلابی است آن کسانی که خودشون حتی رفت و آمد توریستی دارند نسبت به محور مقاومت درک درستی ندارند.»

\xa0صدیق این ایرادات را حتی در مستند های محور مقاومت نیز می دید: «در مورد مستندهایی که در مورد همین محور مقاومت ساخته شده -که خیلی هم زیاد هستند- یعنی تنها بازوی قدرتمندی که در این سال ها کار کرده در مورد محور مقاومت اتفاقاً مستند بوده، من در ایامی که مثلاً در سوریه رفت و آمد می کردم یکسری مستندسازهایی که می دیدم، چهار روزه می رفتند سوریه مستند را می ساختند و برمیگشتند و من می گفتم خب چطور ممکن است در چهار روز بتوانی مستند بسازی؟ زمانی که من در حلب زندگی می کردم یک نکته خیلی جالب می خواهم خدمتتان بگویم تا یک ماه اول چیزی که برای من خیلی پررنگ بود، خرابه بود. یک علتی دارد، یعنی من خرابه می دیدم مثلاً خرابه های جنگ برای من خیلی پررنگ بود، وقتی دوربین دستم بود و میخواستم عکاسی کنم از خرابه ها عکاسی می کردم برای من خیلی عجییب بود چون تا آن زمان چنینی حجم از خرابی ای ندیده بودم، احساس نزدیکی نسبت به آن نداشتم و برای من خیلی مهیب بود. اما نکته این است که بعد از ماه دوم دیگر خرابه نمی دیدم. اتفاقاً سوژه های آنجا رو می دیدم مردم آنجا رو می دیدم زیستشان را می دیدم فرهنگشان را می دیدم اینکه مثلاً مردم سوریه می نشینند دور همدیگر مته می خوردند و سیگار می کشند و گپ میزنند، من روابط مردم را نگاه می کردم نکته ی دیگر این است \xa0که وقتی مدیریت فرهنگ نسبت به مسئله مقاومت توریستی باشد، چیزی که میبیند خرابه است. »