بیتا فرهی
وی در ۹ مهر ۱۴۰۲ بر اثر بیماری پارکینسون فوت کرد.
وی در ۱۶ فروردین ۱۴۰۲ در سن ۷۳ سالگی درگذشت.
ناصر طهماسب در سال ۱۳۱۸ متولد شد و فعالیت در دوبله را به صورت حرفه‌ای از سال ۱۳۴۰ آغاز کرد. وی برادر ایرج طهماسب است. مهارت در ارائه تیپ‌های جدی و کمدی و لهجه‌های مختلف از ویژگی‌های او بود. صدای طهماسب یادآور نقش‌آفرینی بازیگرانی مانند‌هارولد لوید، جک نیکلسون، جیمز استوارت، کری گرانت، همفری بوگارت، هنری فوندا، استیو مک‌کوئین، گری کوپر، جین هکمن، آنتونی پرکینز، پیتر سلرز، دیوید جانسن، کوین اسپیسی، ایان ریچاردسون و… بود. افزون بر گویندگی نقش‌های اول، در فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی زیادی به عنوان مدیر دوبلاژ و سرپرست گویندگان فعالیت داشته است.
رضا حداد
۶ آذر ۱۴۰۲ این بازیگر بر اثر روماتیسم مفصلی، پارگی روده و ورود عفونت به ریه و خون درگذشت.
سکینه کبودرآهنگی که با نام پروانه معصومی شناخته شده است، در ۱۱ اسفند ماه سال ۱۳۲۳ به دنیا آمد. تحصیلات خود را در دانشکدهٔ زبان‌های خارجی دانشگاه ملی ایران به پایان رساند و بازیگری را از سال ۱۳۵۰ با فیلم «بیتا» شروع کرد و سپس با فیلم «رگبار» بهرام بیضایی به شهرت رسید. زنده یاد پروانه معصومی قبل از انقلاب در فیلم‌های معروفی همچون «غریبه»، «مه» و «کلاغ» حضور پیدا کرد که آثار موفقی بودند. سپس بعد از سال ۱۳۵۷ در سینما نقشی موثر داشت و برای فیلم‌های «گل‌های داوودی»، «جهیزیه‌ای برای رباب» و «شکوه زندگی» برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم فجر شد.
متولد آذر سال ۱۳۱۸ و از کارگردان‌های به نام سینمای ایران است که فیلم‌های مطرحی همچون «هامون»، «دایره مینا»، «گاو»، «اجاره‌نشین‌ها»، «سارا»، «پری»، «لیلا»، «مهمان مامان» و «سنتوری» را ساخته است. او از بنیان‌گذارانِ کانونِ سینماگرانِ پیشرو، یکی از فیلم‌سازان برجستهٔ ایران و از چهره‌های اصلی موج نوی سینمای ایران به‌شمار می‌رود. مهرجویی علاوه بر فعالیت در سینما، به نوشتن رمان و ترجمه نیز می‌پرداخت. براساس نتایج یک نظرسنجی در سال ۱۳۸۳، مهرجویی با آفریدن هفت شخصیت، بیشترین شخصیت سینمایی ماندگار را در سینمای ایران خلق کرده‌است. جایزهٔ صدف طلایی بهترین فیلم جشنواره فیلم سن‌سباستین، سه جایزه ذکر ویژه و جایزه بخش نگاه نو و جایزه فیپرشی از جشنواره فیلم برلین، جایزه فیپرشی جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و جایزه هوگو نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم شیکاگو و همچنین جایزه شوالیه ادب و هنر فرانسه در طول فعالیت هنری‌اش به وی اهدا شد.
پرویز ربیعی
حمیدرضا مرادی متولد تیر ماه ۱۳۵۶، بایگر و چهره پرداز ایرانی بود. این هنرپیشه اولین تجربه خود را با فیلم «ماهی» اثر زنده یاد کامبوزیا پرتوی داشت و سپس در «پاتال» و «آرزو‌های کوچک» بازی کرد. او به عنوان کودک و نوجوان در فیلم‌هایی همچون «سکوت»، «مدرسه پیرمردها»، «دره شاپرک‌ها»، «مستأجر» و «عبور از تله» حضور پیدا کرد و در سن بزرگسالی ایفای نقش‌هایی در مجموعه‌های تلویزیونی «کیمیا» و «دل‌دار» داشت. وی در پروژه‌های «جلال‌الدین» و «محمد رسول‌الله» فعالیت چهره‌پردازی کرده بود.
وی به همراه همسرش وحیده محمّدی فر(فیلمنامه‌نویس) شب ۲۲ مهر ۱۴۰۲ در خانهٔ ویلایی خود در مشکین دشت کشته شدند و دخترشان جسد آنها را کشف کرد.
پروانه معصومی
گویندگی به‌جای جک نیکلسون در «دیوانه از قفس پرید»، ریچارد دریفوس در «دختر خداحافظی»، داستین‌هافمن در «پاپیون»، لزلی‌هاوارد در «بربادرفته»، جانی سکا در «محمد رسول‌الله» و جهانگیر فروهر در «سوته‌دلان» نمونه‌هایی از آثار ماندگار او در دوبله است. همچنین به‌یادماندنی‌ترین نقش‌هایی که او گویندگی آنها را در مجموعه‌های تلویزیونی به عهده داشته‌است عبارتند از: جاناتان گرت در «در برابر باد»، فرمانده کسلر در «ارتش سری»، آقاجان با بازی نصرت کریمی در «دایی‌جان ناپلئون» اثر ناصر تقوایی، ابوالفتح با بازی علی نصیریان در «هزاردستان» اثر علی حاتمی و یوگی در کارتون «یوگی و دوستان».
سید ابراهیم تقوی شیرازی مشهور به ابراهیم گلستان نویسنده و فیلم‌ساز ایرانی بود که نخست فعالیت خود را ۱۳۲۳ شروع کرد و در سال ۱۳۲۷ اولین کتابش با نام آذر، ماه آخر پاییز چاپ شد. از مهم‌ترین آثار نوشتاری او باید به «مد و مه»، «خروس» و «گفته‌ها» اشاره کرد. او کارگردانی را از سال ۱۳۳۶ با از «قطره تا دریا» شروع کرد. فیلم‌های «خشت و آینه»، «اسرار گنج دره جنی» و «یک آتش» که برای آن برنده جایزه ونیز شد، ماحصل تلاش‌های او در زمینه کارگردانی هستند. جایزه ونیز نخستین جایزه بین‌المللی برای یک کارگردان ایرانی به‌شمار می‌رود. سبک ویژه آثار مکتوب داستانی گلستان در سیر پیشرفت داستان معاصر فارسی قابل توجه دانسته شده‌است. وی یکی از شخصیت‌های پیشگام در موج نوی سینمای ایران محسوب می‌شد
حمیدرضا مرادی
این بازیگر در آبان ۱۴۰۲ بر اثر ایست قلبی رهسپار دیار باقی شد.
۱۱ مرداد ۱۴۰۲ در بیمارستان شهرام تهران به‌علت شکستگی لگن و عارضه ریوی در ۸۱ سالگی درگذشت.
در ۲۳ تیر ۱۴۰۲ بر اثر بیماری ریوی درگذشت.
آتیلا پسیانی
بهاره حسینی
حسام محمودی متولد ۱ فروردین ۱۳۶۵ بود. وی هنرپیشه و دانش آموخته رشته حقوق قضایی و فوق لیسانس کارگردانی تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس بود. بازیگری را با فیلم «خسته نباشید!» (۱۳۹۱) آغاز کرد و با مجموعهٔ «لحظه گرگ و میش» (۱۳۹۷) به شهرت رسید. آخرین نقش‌آفرینی او در سریال «رحیل» (۱۴۰۲) بود که در میانه تولید آن درگذشت و نقشش ناتمام ماند و آخرین نقش‌آفرینی کامل محمودی بازی در سریال «سوران» (۱۴۰۲) در نقش رستگار بود که چند روز قبل از درگذشت ناگهانی‌اش به اتمام رسیده بود و حدود یک ماه بعد از درگذشت وی از شبکه ۱ پخش شد.
فردوس کاویانی
آتیلا پسیانی بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایرانی متولد ١٠ اردیبهشت ۱۳۳۶ در تهران بود. وی فرزند جمیله شیخی هنرپیشه سینما، تلویزیون و تئاتر ایران و همسر فاطمه نقوی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر بود. پسیانی در ۱۳۴۶ در ۱۰ سالگی به همراه مادرش در تمرین تئاتر نمایش «حکومت زمان‌خان» اثر میرزا آقا تبریزی حضور یافت و با بازیگری آشنا شد. در طول بیش از چهار دهه فعالیت، یکی از پرکارترین بازیگران ایرانی به‌شمار می‌رفت و در بیش از ۴۰ نمایش، حدود ۸۰ فیلم، و بیش از ۷۰ مجموعه حضور یافت. پسیانی فارغ التحصیل کارگردانی و بازیگری تئاتر از دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران بود و یکی از پیشگامان تئاتر تجربی در ایران دانسته می‌شود که با تأسیس گروه تئاتر بازی، جریان‌سازی مطلوبی در تئاتر ایران و روند پیشرفت آن رقم زد.
حمید منوچهری
اکبر قدمی که فروردین ماه ۱۳۳۰ متولد شده بود، بازیگری را در سال ۱۳۵۶ با سریال تلویزیونی «تلاش» آغاز کرد. در «رؤیای خیس»، «جایی برای زندگی»، «برگ برنده»، «لانه عقاب‌ها»، «مرد عوضی»، «ارابه مرگ»، «طوفان»، «شیخ مفید»، «حسرت»، «روز شیطان»، «مجسمه»، «مسافران»، «تحفه‌ها» و… به ایفای نقش پرداخته بود؛ و سریال‌های، چون «شهریار» و «مرد هزار چهره» و… را هم در کارنامه هنری‌اش دارد. وی در آمریکا به سر می‌برد.
شاید بتوان گفت یکی از سال‌های تلخ جامعه هنری ایران در سال ۱۴۰۲ رقم خورد. کارگردان‌ها، بازیگران و دوبلور‌هایی که هر یک سرمایه معنوی این دیار محسوب می‌شدند، اغلب به دلیل کهولت سن به دیار باقی شتافتند. ترک هرکدامشان زخمی بود بر قلب مردم این سرزمین، اما یادشان همواره گرامی است و آثاری که بر جای گذاشته‌اند میراثی است ارزشمند و ماندگار که در تاریخ این خطه به یادگار خواهد ماند. مروری خواهیم داشت به کارنامه هنری این عزیزان.
علی محمد اشکبوس متولد اردیبهشت ۱۳۲۴ است که فعالیت خود را در حرفه گویندگی از سال ۱۳۴۰ و در سن ۱۸ سالگی آغاز کرد. علاوه بر کار دوبله و گویندگی در نگارش دیالوگ‌ها هم دستیار مدیران دوبلاژ بود. از صداپیشگی‌های اشکبوس می‌توان به سریال «مدار صفر درجه» و انیمیشن‌های «هاچ زنبور عسل» و «فوتبالیست‌ها»، «قیصر»، «داش آکل»، «رضا موتوری» و «حسن کچل» اشاره کرد. علاوه بر گویندگی در تنظیم و نوشتن دیالوگ‌ها، به عنوان دستیار مدیر دوبلاژ و بازنویس فعالیت داشت.
فریماه فرجامی متولد۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۳۱ در تهران است. هنرپیشه سنیما و تلویزیون، دانش آموخته دانشکده هنر‌های دراماتیک بوده و فعالیت هنری خود را با رادیو از سال ۱۳۵۵ با گویندگی نمایش‌های رادیویی و بازی در نمایش تلویزیونی «آدمک مومی» فعالیت هنری خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۵۹ با فیلم «گفت هر سه نفرشان» به کارگردانی غلامعلی عرفان وارد عرصهٔ سینما شد و با فیلم‌های «تیغ» و «ابریشمِ» مسعود کیمیایی و «اجاره‌نشین‌ها»ی داریوش مهرجویی بود که شناخته شد او برای بازی در «سرب» (۱۳۶۷) ساخته مسعود کیمیایی، دیپلم افتخار جشنوارهٔ فیلم فجر را کسب کرد و برای بازی در نقش اصلی «پردهٔ آخر» (۱۳۶۹)، برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن شد. وی در مجموعه‌های تلویزیونی «پهلوانان نمی‌میرند» (۱۳۷۶) و «ولایت عشق «(۱۳۷۹) نیز به ایفای نقش پرداخته‌بود.
فخری خروش زاده خرداد ۱۳۰۸ از بازیگران زن پیشکسوت ایران بود. نخستین تجربه بازیگری او، حضور در نمایش «دست‌های آلوده» اثر ژان پل سارتر بود که مورد استقبال قرار گرفت. وی نخستین فعالیت خود در سینما را از سال ۱۳۳۴ با بازی در فیلم «برای تو» ساخته صادق بهرامی آغاز کرد. در سینمای پیش از انقلاب در فیلم‌های «لات جوانمرد»، «آقای‌هالو»، «خورشید در مرداب»، «شازده احتجاب»، «شطرنج باد» و «سوته‌دلان» حضور داشت. سپس پس از انقلاب در آثاری همچون سریال‌های «باغ گیلاس»، «امام علی»، «پهلوانان نمی‌میرند» و «روشن‌تر از خاموشی» درخشید. در سال ۲۰۱۸، خودزندگی‌نامه‌ای از او با نام «زندگی روی صحنه» به چاپ رسید.
وی ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ به دلیل ایست قلبی در منزلش و در ۵۴ سالگی از دنیا رفت.
کیومرث پوراحمد
اسماعیل سلطانیان
کیومرث پوراحمد کارگران، فیلمنامه نویس، تدوینگر و تهیه کننده برجسته کشور در آذر ۱۳۲۸ در نجف‌آباد اصفهان زاده شد. وی یکی از مهم‌ترین فیلم‌سازان نسل پس از انقلاب بود که در دهه‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۰ چندین فیلم و سریال ساخت. در کارنامه هنری او آثار ماندگاری همچون سریال‌های «قصه‌های مجید» و «سرنخ» و فیلم‌های سینمایی همچون «به خاطر‌هانیه»، «خواهران غریب»، «شب یلدا» و «اتوبوس شب» دیده می‌شود که برای خواهران غریب (۱۳۷۴) برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره فیلم فجر شد.
زنده یاد خسرو امیرصادقی در آذر ۱۳۲۹ چشم به جهان گشود و در ۱۲ سالگی بر روی صحنه تئاتر رفت. وی فعالیت سینمایی خود را بعد از انقلاب با بازی در فیلم سرنوشت‌سازان به کارگردانی جهانگیر جهانگیری در سال ۱۳۵۷ آغاز کرد. پس از آن در فیلم‌های زیادی به‌عنوان بازیگر، تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار همچون «میرزا کوچک خان»، «سردار جنگل»، «مسافران مهتاب» و «رانده شده» حضور پیدا کرد. اما شهرتی که مرحوم امیرصادقی توانست کسب کند، به ایفای نقش کوتاه او در سری پنجم و ششم «پایتخت» مربوط بود.
داریوش مهرجویی
بهاره حسینی متولد فروردین ماه سال ۱۳۵۹ بود. وی از سال ۱۳۹۱ وارد حرفه سینما شد. سریال «دل»، «رحمان ۱۴۰۰»، «سیب ترش» و… از جمله فیلم‌ها وسریال‌هایی بود که او در مقام منشی صحنه کار کرده بود و سابقه همکاری با کارگردانان مشهور سینما و تلویزیون ایران را در کارنامه هنری خود داشت.
وی در ۵ اسفند ۱۴۰۲ بر اثر سکته قلبی در منزلش درگذشت.
وی در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ در سن ۳۷ سالگی به علت ایست قلبی درگذشت.
یادشان گرامی و اندیشه‌شان چراغ راهمان باد.
