رمضان‌پور با اشاره به شیوع ۷۰ درصدی سالک با مخاطرات زیست محیطی، گفت: عملیات پیشگیری و مقابله با سالک، شامل مبارزه با مخزن و موش صحرایی در مناطق روستایی، مبارزه با پشه ناقل بیماری از طریق سم‌پاشی، توزیع وسایل حفاظت فردی و آموزش به مردم حدود ۳۰ درصد در کنترل سالک در مناطق آلوده تأثیرگذار است.
تأثیر دپوی زباله و نخاله بر شیوع سالک
وی درباره عوامل زیست‌محیطی افزایش سالک در استان اصفهان افزود: پسماند زباله‌ها، نخاله‌ها، کودهای حیوانات، دامداری‌های سنتی در منازل روستایی، مخروبه‌ها و اماکن خالی از سکنه بدون تعیین تکلیف، فاضلاب‌های روباز از جمله علل گسترش و شیوع بیماری سالک در مناطق آلوده است.
وی اضافه کرد: در مدت پنج سال تا ۱۳۹۱ دانشگاه موظف به کنترل بیماری سالک در مناطق آندمیک شد، این موضوع بیش از ۱۳ سال دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و بسیاری از دانشگاه‌ها را درگیر کرده است.
وی ادامه داد: این اقدامات از سال ۸۷ پیگیری شده است، اما در تمام شهرستان‌ها و کانون‌ها فعال سالک‌خیز و آلوده، آن‌طورکه دانشگاه انتظار رفع و کنترل این بیماری را داشته تاکنون بیشتر اقدامات مد نظر یا اجرایی نشده یا با تأخیر اجرا شده است و تمام ارگان‌ها به صورت مستقیم و غیرمستقیم می‌توانند در مقابله با این نوع بیماری در استان همکاری کنند.
وی اضافه کرد: در این شرایط شاهد رشد گزش و آمار صعودی جمعیت بیماران خواهیم بود، بنابراین در رفع این موضوع استراتژی ارگان‌های مرتبط به‌ویژه دهیاری‌ها، بخشداری‌ها و شهرداری‌ها در مناطق روستایی دخیل است.