این کارگردان و بازیگر تئاتر که از ملارد نمایشش را به جشنواره ارائه کرده، اظهار داشت: تمام تلاشمان این است که یک نمایش پرریتم و پرهیاهو داشته باشیم و تلاش کنیم تا تماشاگر یک لحظه از ریتم نیافتد و با کار همراه شود. به نظر من امروز تماشاگر خسته ما نیاز به یک حس و حال خوب دارد که در تئاتر به او می توانیم ، ارائه دهیم.
«مرضیه ذاکری»، کارگردان و بازیگر نمایش «آوایی در زندگی دور دست» که برای اجرا در جشنواره تئاتر استان تهران معرفی شده است، در گفت‌وگو با آنا عنوان کرد: امسال پنجمین دوره‌ای است که در جشنواره تئاتر استان تهران شرکت کرده‌ام و خوشحالم که اثرم برای بخش مسابقه انتخاب شده است.
وی ژانر این کار را هم کمدی و هم درام به شمار آورد و گفت: تلاشمان این است که تماشاگران چند دقیقه‌ای از زندگی خود جدا شده و احساس خوبی را تجربه کنند؛ یعنی در کنار اینکه می‌خندند به فکر هم فرو بروند. همه دکور و اکسسوار این کار مینیمال است، مثل استفاده از بادکنک‌های چند رنگ که روی زمین چسبیده یا بخشی روی سقف آویزان شده، یک چمدان که مثلا زندگی شان در آن خلاصه شده است. در برخی از بادکنک‌ها پَر قرار گرفته و در پرده آخر توسط بازیگران ترکیده و َپرها روی صحنه پخش می‌شود.
ذاکری در این باره توضیح داد: بنابراین از ابتدای زندگی تا پیری این دو بازیگر برای تماشاگر در قالب صحنه‌های مختلف با فراز و نشیب‌های طولانی اجرا و روایت می‌شود. نکته جالب این است که نقش خانم بازیگر که خودم هم آن را بازی می‌کنم یک شخصیت امید دهنده در برابر مردی است (احسان فلاحیان) که مدام پا پس می‌کشد. در نهایت عکس پیری هر دو شخصیت نمایش داده می‌شود که با یک شعر زندگی شان به پایان می‌رسد.
** نمایشنامه‌ای که حال خوب تماشاگر را تضمین می‌کند
وی درباره نمایشنامه «آوایی در زندگی دور دست» توضیح داد: کار ما دارای دو پرسوناژ زن و مرد است که زندگی‌شان در یک چمدان خلاصه شده و تمام تلاششان این است که در تئاتر به جایی برسند، بنابراین به هر دری می زنند اما به در بسته می‌خورند. روایت‌های گوناگون مثلا از زمان آشنایی شان با یکدیگر، مخالفت دیگران برای ازدواجشان و مسائل دیگر همه را در صحنه‌های مختلف اجرا می‌کنند.
بازیگر و کارگردان نمایش «آوایی در زندگی دور دست» گفت: تلاش کردیم نمایشنامه‌ای پرریتم و هیاهو برای مخاطب آماده کنیم تا چند دقیقه‌ای هم که شده از زندگی خود جدا شده و حال خوبی را تجربه کنند.
