از «می‌زنم تو مُخت» تا «بده بزنیم»!

اگر متولی قانونگذار در قوانین معافیت مالیاتی شروط دقیقی را برای معافیت گذاشته و تنها به تولید داخل بودن اکتفا نکند بخش خصوصی به تولید آنچه در کشور رخ داده متمایل می شود و شخصیت‌های داخلی جای شخصیت‌هایی نظیر کاکرو و میکی موس و .. را میگیرند.

همین الان اگر به نزدیک‌ترین فروشگاه لوازم التحریر و یا عروسک فروشی مراجعه کنیم حتما می‌توانیم کالاهایی با نشان باربی، تام و جری، باب اسفنجی، مینیون و حتی عروسک مستربین … پیدا کنیم. اما اگر بخواهیم به دنبال یکی از شخصیت‌های خاطره انگیز دوران کودکی و یا حتی شخصیتهای جدید بگردیم، نه از مخمل خانه مادربزرگه نشانی هست و نه از زیزیگولو، نه می‌توانیم نارنجی و دم باریک را به راحتی پیدا کنیم و نه حتی کلاه قرمزی و پسرخاله سهل الوصل هستند، حتی «بچه» و «پشه» که این روزها ویدیوهایشان پرطرفدار شده را راحت نمی‌توانیم پیدا کنیم. اما مشکل کجاست؟

قطعا صرف تولید محصول با شخصیت‌های داخلی کافی نیست، چرا که متولی فرهنگی باید ببیند کدام شخصیت با چه واژه‌ای را اشاعه می‌دهد. مثلا باید بداند «می‌زنم تو مخت» یا «بده بزنیم» بهتر است یا «اکشال نداره» و «برم نون بگیرم» قاعدتا دو کلمه نخست شاید برای دیدن لحظه‌ای و خندیدن جذاب باشند اما تکرار مدام آن می‌تواند میزان خشونت کودکان را بالا برده و زدن را در نگاهشان امری عادی جلوه دهد، اما جملات دوم با نادیده گرفتن مشکلات و کمک به هم نوع می‌تواند ارتباط معنایی یافته و در درازمدت روحیه همدلی و چشم پوشی از خطا را ترویج کند. بر همین اساس مهم است که چه جملات و چه شخصیت‌های ایرانی برجسته می شوند و صرف تولید محصول نباید هدف باشد.

** استقبال کم تولیدکننده

یا مثلا اگر بخشی از بودجه فرهنگ به تولید این اقلام تعلق می‌گرفته و مثلا جشنواره‌ای برای برترین تولیدکنندگان این نشان با جوایز مشخص وجود داشت آنوقت از تولیدات پراکنده و بی‌کیفیت خبری نبود. آنوقت است که متولی فرهنگی می‌تواند حتی انتخاب کند کدام شخصیت می‌تواند مانا شود و کدام اثراگر تولید شود مخرب خواهد بود. مثلا «بچه» یا «پشه» مهمانی اولویت دارند یا «کلاه‌قرمزی» و «گیگیلی». آنوقت به راحتی می‌توان اثر روانی و تریبیتی هر یک را بررسی کرد و مثلا به «جناب‌خان» و «چرا» و .. هر یک از عروسک‌ها مجوز تولید برای رده سنی خاصی را داد. مثلا «چرا» را بیشتر مناسب تولیدات کودکان و «پسرخاله» را مناسب محصولات نوجوانان دید.

این روزها اگر قرار باشد نام فیلم‌ها و شخصیت‌هایی که در کودکی برایمان خاطره شده‌اند را بشماریم حتما از زیزیگولو، چاق و لاغر، سنجد، نام می‌بریم اما نه عروسکی از آنها موجود است و نه محصولات فرهنگی! حتی «بچه» و «پشه» که این روزها ویدیوهایشان پرطرفدار شده را هم راحت نمی‌توانیم پیدا کنیم.