انتهای پیام/
منبع: https://ana.press/fa/news/821511/%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%88-%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%AA%D9%88%D9%85%D8%A8%DB%8C%D9%84-%D8%A2%D8%AA%D8%B4-%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%AF
نخستین رِییس احتسابیه محمد تقی خان احتساب الملک فرزند ادیب الملک یکی از رجال عصر ناصری است. نخستین شهردار تهران نوه حاجب الدوله یا همان حاج علی خان فراشباشی، قاتل امیر کبیر است.
از ایستگاه‌های بعدی آتش نشانی که در شهرهای ایران تأسیس شدند می‌توان از ایستگاه‌های اطفاء حریق در کنار چاه‌های نفت مسجد سلیمان نام برد که توسط شرکت‌های استخراج نفت انگلیسی ایجاد شدند.
اولین‌ها در تاریخ؛
به گزارش خبرنگار تاریخ خبرگزاری آنا، اولین ایستگاه آتش نشانی در ایران در شهر تبریز و توسط شخصی به نام «قاسم خان» والی رئیس بلدیه وقت در اواخر دوره قاجاریه یعنی سال ۱۲۹۶ هجری شمسی پایه گذاری شد.
سقاها نیز موظف به دادن آب آشامیدنی از مشک‌های خود به رهگذران به ویژه در ایام ماه محرم و صفر و شب‌های شهادت ائمه معصومین (ع) و همچنین آب پاشی خیابانها و کوچه‌ها برای جلوگیری از گردو غبار ناشی از رفت و آمد گاری‌ها و درشکه‌ها و همچنین خاموش نمودن آتش سوزی‌های احتمالی در کوی و برزن بودند که در حقیقت می‌توان گفت: اوّلین آتش نشانان در تهران همان سقاها بودند که با مشک آبشان در هنگام آتش سوزی به کمک حادثه دیده می شتافتند و مردم نیز با سطل های «دلوها» لاستیکی به کمک شان آمده و با برداشتن آب از حوض‌ها و آب انبارها و جویهای آب، آتش را خاموش می‌کردند و این امر تا اواخر دوره قاجاریه ادامه داشت و از ایستگاهی به نام آتش نشانی یا همان اطفائیه در شهر خبری نبود.
در سال‌های آخر صاحبقرانی ناصرالدین شاه قاجار در تهران اداره‌ای تأسیس شد که نام احتسابیه را بر آن نهادند که همزمان مسؤولیت کار – بلدیه (شهرداری)، نظميه (شهربانی) و عدلیه (دادگستری) را انجام می‌داد.
** اولین ایستگاه و اوّلین اتومبیل آتش نشانی ( ماشین آبپاش ) در تهران
خوشبختانه امروزه برج یانقین با ارتفاعی حدود ۲۰ متر در فهرست آثار ملی و میراث فرهنگی ایران ثبت شده است.