در ادامه گفت‌وگو رفیعی اذعان داشته که : «کم پیش می‌آید هنرمندانِ حوزه تئاتر کودک و نوجوان، در شرایطِ فعلی اجرای خود را لغو کنند.» باید یادآور شود تعطیلیِ اخیرِ این تالار به درخواستِ هنرمندانِ حوزه تئاترِ کودک و نوجوان از انجمنِ صنفیِ سراسریِ تئاترِ کودک و نوجوانِ ایران و در پیِ بیانیه‌ای صورت گرفت که نگران امنیتِ جانی و روانیِ کودکان و نوجوانان و خانواده‌هایشان بودند. موضوعِ مهمی که از جانبِ مدیریتِ وقتِ ان مجموعه در هفته‌های اولِ ناآرامی‌های جامعه کاملا به عمد نادیده گرفته می‌شد به گونه‌ای که با بی تدبیری، تنها آرامش خیابانی که سالن در آن وجود دارد مبنای تصمیم گیریِ ایشان برای ادامه فعالیت بوده است.
ایشان نه تنها مسئولیتِ تعطیلی را در آن روز‌ها نپذیرفتند که مبادا جایگاهِ سازمانیِ‌شان به خطر بیفتد بلکه با زبانِ تهدید گروه‌ها را خطاب قرار دادند و توپ را در زمینِ هنرمندان انداختند. شاهدِ مثالِ آن شکایاتِ مکتوبی است که از ایشان به انجمنِ صنفیِ سراسریِ تئاترِ کودک و نوجوانِ ایران اراِئه شده است.
چندی پیش آقای رفیعی مدیریتِ تالارِ هنرِ تهران، تنها سالنِ تخصصیِ تئاترِ کودک و نوجوانِ ایران وابسته به اداره کلِ هنر‌های نمایشیِ وزارتِ فرهنگ و ارشادِ اسلامی با خبرگزاری آنا مصاحبه‌ای ترتیب داده بودند که در این گفت‌وگو صحبت از فرهنگ سازی و سامان دهیِ سیستم‌های دولتی و بودجه‌ای شده که کلامی شبیهِ کلام مدیرانِ ارشدِ دولتی است که سال‌هاست گوشِ فعالانِ حوزه تئاتر کودک و نوجوان از آن پر است. پر واضح است که گوینده در مقامی است که وظیفه دارد اقداماتِ عملی و راهبردیِ خود را در این زمینه به عرصه آورد نه اینکه طرحِ مسئله کند. ما خود سال‌ها است که این صورت مسئله را از حفظ هستیم، ولی ظاهرا معادله‌ای چند مجهولی است که حتی مدیرانِ اجراییِ پیشین هم راهِ حلی برای آن نداشتند و راه به جایی نبردند.
به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری آنا، چندی پیش این خبرگزاری گفت‌وگویی با جلیل رفیعی مدیر تالار هنر با عنوان «تئاتری که به فکر مخاطب است خودش را تعطیل نمی کند» منتشر کرد و حال حامد زحمتکش، کارگردان و بازیگر تئاتر کودک و نوجوان یادداشتی در ارتباط با این گفت‌وگو در اختیار خبرگزاری آنا قرار داده است که بدین شرح است:
در پایان متذکر می‌شوم مجموعه‌ای که متعلق به کودکان و نوجوانان است می‌بایست ازوجود نیروهای متخصص در این حوزه بهره‌مند شود ودرحال حاضر این سالن که از زیر مجموعه‌های اداره کلِ هنر‌های نمایشی است، نه تنها از این امر بی بهره است بلکه شرایطِ ایمنی لازم و امکانات کافی برای پذیرشِ کودکان و نوجوانان را دارا نیست.
منبع: https://ana.press/fa/news/820896/%D8%AA%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B1-%D9%87%D9%86%D8%B1-%D9%86%DB%8C%D8%A7%D8%B2-%D8%A8%D9%87-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B7-%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%86-%D9%88-%D8%A7%D9%85%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AA-%DA%A9%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF
و در آخر لازم به ذکر است، گفت‌وگوی اخیرِ مدیریتِ وقتِ تالارِ هنرِ تهران سرشار از تناقض است وی در یک جایی از آمادگی تالارِ هنر برای پذیرایی از گروه‌ها و مخاطبان می‌گوید و در پایان از فقدان امکاناتِ لازم و فرسودگیِ سالن و عدمِ ایمنی. در جایی از عدمِ استقبالِ گروه‌های نمایشیِ شرکت کننده در جشنواره بین المللیِ تئاترِ کودک و نوجوان برای اجرا در تالارِ هنر می‌گوید، غافل از اینکه شرطِ شرکت در جشنواره دارا بودنِ مجوزِ بیش از پانزده اجرا از اداره کل هنر‌های نمایشی است. تا پیش از این یادداشت نمایش‌هایی که اجرای عموم داشته‌اند، امکانِ اجرا در تالارِ هنرِ تهران را نداشته‌اند. به دلیلِ اینکه قوانینِ بر این منوال است که یک اثر برای تالارِ هنرِ تهران تولید می‌شود و برای آن کمک هزینه دریافت می‌کند و پس از اجرا‌های عمومی در آن تالار می‌تواند در سالن‌های دیگر اجرا برود. البته شاید قوانین تغییر کرده و ما بی‌خبر هستیم!
در این مطلب در ارتباط با نقشِ مدارس و آموزش و پرورش عنوان شده که هر گروهی که درخواستِ چنین اجرا‌هایی داشته امکانِ آن برایشان فراهم و سریع همکاری شده است. این اقدام که از بدیهیات است پس کارِ ویژه‌ای محسوب نمی‌شود. اقدامِ موثر آن است که به واسطه ارتباطِ وزارتِ فرهنگ و ارشادِ اسلامی و وزارتِ آموزش و پرورش بخشنامه‌ای تنظیم شود تا مدارسِ استانِ تهران را موظف کنند تا از آثاری که روی صحنه تالارِ هنر به اجرا در می‌آیند بازدید کنند. این مهم سال‌ها است از جانب فعالان تئاترِ کودک و نوجوان درحالِ پیگیری است و عدمِ دسترسی به آن دلایلی دارد که در این یادداشت نمی‌گنجد و محقق شدنِ آن همتی مضاعف می‌خواهد که از عهده مدیریتِ وقتِ تالار خارج است.
در جایی دیگر از نقشِ جشنواره‌ها سخن به میان آمده که ایشان با بی اطلاعیِ هر چه تمام‌تر به بیانِ مطالبی پرداختند که بیشتر به یک شوخی شبیه است. آقای رفیعی مدیریتِ وقتِ تالارِهنرعنوان می‌کند که جشنواره‌ها باید کمک کنند تا گروه‌های نمایشی در جشنواره‌های خارجی هم شرکت کنند غافل از اینکه سال‌ها است گروه‌های نمایشی بدونِ حمایتِ مادی و معنویِ ادره کلِ هنر‌های نمایشی در جشنواره‌های خارجی شرکت می‌کنند و همیشه با بهانه‌هایی شبیهِ نبودِ بودجه برای این امر مسئولیت را از خود ساقط کرده و گروه‌ها را به حالِ خود گذاشته‌اند. پس بیانِ این مطلب تنها نمک پاشیدن بر زخم است نه امید بخشی.