سیدحکیم بینش ۲۶ اسفند ۱۴۰۱
آن وقتها؛ در دورۀ دبستان، من از شعر سر در نمیآوردم، ولی چند شعر برایم جالب بود و خیلی زود آنها را از بر شدم؛ شعر صد دانه یاقوت از مصطفی رحمان دوست، باز باران با ترانه از گلچین گیلانی و دوکاج از استاد محمد جواد محبت.
کاج.ها شاعرند
میشود شعر یک بهانه مرا
تا که بنویسم از «دو کاج» بلند
با «محبت» گذاشتی به سرِ
شعر امروز ما تو تاج بلندای که عمری معلمی کردی
حرفِ تو زمزم محبت بود
باز طفل گریز پای دلم
جمعهها آدم «محبت» بود
نام استاد محمد جواد محبت از همان زمان در ذهنم باقی مانده است. شعر ایشان دلنشینی و صمیمی است؛ با ادبیاتی که یک معلم میتواند داشته باشد. همین شعر دو کاج هم نوع توصیه و پند معلمانه را در خود دارد و از نوع حکایتهای سعدی به زبان امروز است. در شعر استاد محبت مخاطب دچار چالشهای زبانی نمیشود، بلکه در همان خوانش اول جذب شیرینی و شیوایی اش میشود.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری آنا، در پی درگذشت محمدجواد محبت شاعر شهیر کرمانشاهی یادداشت و شعر سید حکیم بینش شاعر اهل افغانستان تقدیم به استاد فقید شد.
قصه کن از «دوکاجِ» روییده
«در کنار خطوط سیم پیام»
قریهها گشتهاند «کاجستان»
تا «محبت» گذاشت سنگ تمام
انتهای پیام/