مالی گفت: تولید کارهای من مثل اغلب صنایع دستی در تعداد وسیعی نیست و در ماه بین بیست تا بیست و پنج سفارش می‌گیرم؛ بیشتر کارهایم بر اساس مضامین اشعار شاعران پارسی‌گو و یا طرح فرش ایرانی است؛ چون خودم هم به این فضا علاقه دارم. مردم هم از طرح‌های ایرانی استقبال می‌کنند جنس کار‌ها هم از چرم طبیعی است تا دوام بیشتری داشته باشد. البته در کنار طراحی کیف وکفش، کارهای دیگری مثل تصویرگری کتاب کودک هم انجام می‌دهم.
انتهای پیام/
منبع: https://ana.press/fa/news/820803/%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%86-%D8%B5%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%B9-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%AA%D8%B4%D9%88%DB%8C%D9%82-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D9%86%D8%AF-%D8%A7%D9%85%D8%A7-%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D9%86%D9%87
این هنرمند حوزه صنایع دستی عنوان کرد: معمولاً وقتی آثارمان را به مدیران فرهنگی ارائه می‌کنیم استقبال می‌کنند و تشویق می‌شویم، اما پس از آن حمایتی را نمی‌بینیم و همه چیز فراموش می‌شود. اصولاً این وضعیت که اشاره کردم برای فعالان حوزه صنایع دستی و صنایع خلاق فرهنگی بار‌ها پیش آمده؛ امیدوارم این فضا عوض شود و بتوانم با تسهیلات اهدایی جشنواره مد و لباس فجر و البته حمایت مدیران محلی کسب و کار تولید و دوخت کیف وکفش را گسترش دهم.
تولیدکننده کیف و کفش سنتی معتقد است که معمولاً فعالان صنایع فرهنگی در مواجهه با مدیران تشویق می‌شوند اما حمایتی از آنها صورت نمی‌گیرند!
این طراح کیف و کفش افزود: در این سال‌ها با راه اندازی صفحه شخصی کسب وکارم در فضای مجازی، کارم را گسترش دادم، اما متأسفانه در این سه ماه اخیر با توجه به محدودیت‌هایی که در این عرصه اعمال شد با مشکل زیادی مواجه شدم که امیدوارم مدیران مربوطه به این موضوع رسیدگی کنند.
به گزارش خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، صنایع فرهنگی نتیجه عوامل محسوس و نامحسوس است که خلاقیت مردم از طریق آنها متجلی می‌شود، این عوامل عبارت‌اند از: زبان، آداب‌ورسوم مذهبی، باورها، مکان‌ها و یادمان‌های تاریخی، ادبیات، کارهای هنری، آثار موجود در آرشیوها و مراکز اسناد و کتابخانه‌ها و نظایر آن. ازآنجایی‌که صنایع فرهنگی مفهومی هویتی است، تشخص و هویت هر جامعه با آن صنایع ارتباط دارد و پیوند نسل‌ها را طی تاریخ به‌وسیله صنایع و میراث فرهنگی می‌توان حفظ کرد.
** تسهیلات جشنواره برسد تولید کیف وکفش را گسترش می‌دهم
در همین ارتباط، «اعظم مالی» طراح کیف و کفش‌های سنتی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری «آنا» ضمن بیان دایره فعالیت‌های خود، خواسته‌هایش از مدیران حوزه فرهنگ را نیز بیان کرده است.
وی که اهل شاهین‌شهر اصفهان است، در یازدهمین جشنواره مد و لباس فجر که تیرماه امسال در برج میلاد تهران برگزار شد توانست رتبه اول بخش کیف و کفش مهارتی را از آن خود کند.
** شغلی خانگی که نیاز به گسترش دارد
برگزیده یازدهمین جشنواره مد و لباس فجر:
وی افزود: علاوه بر جشنواره مد و لباس فجر که رتبه اول را آوردم با طرح دیگری در جشنواره سی‌پال ۹۹ مقام دوم را کسب کردم. همچنین در دو رویداد دانشگاه آزاد واحد تبریز و مسابقه طراحی کفش در مشهد نیز کارهای من به عنوان طرح‌های برگزیده انتخاب شدند. ضمن این که یکی از آثارم در مسابقه جهانی طراحی کیف هنگ‌کنگ ۲۰۱۹ نیز پذیرفته شده است. از سوی دیگر قرا است بخشی از تولیداتم، دی ماه امسال با مشارکت انجمن چرم دست‌دوز در نمایشگاه بین المللی چرم تهران نیز به نمایش درآید.
برگزیده یازدهمین جشنواره مد ولباس فجر اظهار کرد: من همکاران زیادی دارم که آنها هم با دیدن کار من پیگیر یادگیری دوخت کفش چرم شده‌اند و اکنون در این زمینه مهارت دارند. برنامه من این است که ان‌شاالله با تسهیلات دریافتی از کارگروه مد و لباس فجر این کار را گسترش بدهم و از این دوستان هم استفاده کنم؛ چراکه در شهری مثل شاهین‌شهر که شاید فرصت‌های شغلی رسمی و دولتی کم است، این‌گونه مشاغل خانگی می‌تواند درآمدزایی قابل‌توجهی داشته باشد.
مالی با اشاره به این که حدود ۱۰ سال است که کار خود در حوزه دوخت کیف و کفش را آغاز کرده است افزود: من از سه‌چهار سالگی به نقاشی علاقه داشتم و در دوران مدرسه هم این علاقه در قالب حضور در مسابقات نقاشی استانی ادامه پیدا کرد. سال ۱۳۹۱ بود که از طریق یکی از دوستانم که به کلاس‌های آموزش کار با چرم می‌رفت با این هنر آشنا شدم. بعد از این که وسایل لازم را گرفتم به صورت خودآموز و با آزمون و خطا کارم را شروع کردم و از آنجایی که به هنرهای تجسمی علاقه داشتم توانستم در مدت کوتاهی کار را یاد بگیرم.
صنایع و هنرهای دستی که با خلاقیت و ابتکار عمل هنرمندان ایرانی خلق می شوند همواره در صدر مفاخر فرهنگی کشور قرار دارند. این آثار گرچه در عرصه داخلی و بین‌المللی شناخته شده هستند اما این روزها شرایط اقتصادی جامعه موجب شده تا میزان اقبال داخلی از این صنایع کمتر باشد. در چنین شرایطی صادرات صنایع دستی و بازاریابی این محصولات نه تنها در معرفی فرهنگ و تمدن ایرانی موثر خواهد بود بلکه می‌تواند ارزآوری بسیار خوبی برای کشور داشته باشد و جنبه کاربردی و تجاری صنایع خلاق فرهنگی را نیز تحقق بخشد.