وقتی پدر شهید ارمنی از دیدن رهبر انقلاب شوکه می‌شود

** شهید ارمنی که با وجود شرایط خوب مالی، راهی دفاع از وطن شد

** نامه شهید ارامنه‌ای که بعد از شهادت دست مادرش رسید

واهیک ۱۸ ماه در خط مقدم جبهه مریوان حضور داشت. مرتب با خانواده‌اش در تماس بود. آخرین باری که واهیک به جبهه رفت، صورت پدر و مادرش را بوسید. هنوز ۲۰ متر دور نشده بود که برگشت و دوباره با همه روبروسی کرد و گفت: بالاخره جبهه معلوم نیست. آتش می‌بارد. ما سعی می‌کنیم دشمن را عقب برانیم، ولی او هم با همه توانش جلو می‌آید. پس معلوم نیست، چه می‌شود.

به مناسبت ۴ دی ماه سالروز ولادت حضرت عیسی مسیح (ع) بر آن شدیم که شما را با ۲ شهید ارامنه آشنا کنیم:

در آخرین مرخصی که واهیک آمده بود با اصرار ماشینش را به نام برادرش کرد. اقدامی که شوک برادرش را به همراه داشت، چون در این ۱۸ ماه حرفی از ماشین نزده بود، اما بار آخر انگار می‌دانست که شهید می‌شود.

صبح برای خرید از خانه بیرون رفت، موقع برگشت نزدیک‌های خانه دید سرباز ارتشی در حال صحبت با همسایه‌های مسلمان است. همسایه‌ها تا او را دیدند، با دست او را نشان دادند. آن سرباز گفت: سلام ببخشید شما مادر زوریک مرادیان هستید؟ مادر زوریک که یک لحظه، خواب دیشبش را فراموش کرده بود، با ذوق فراوان گفت: بله پسرم! من مادرش هستم. تو دوستش هستی؟ اما سرباز با بغض سرش را پایین انداخت و با صدای لرزان گفت: ببخشید مادر! پدرش نیست؟ همین جمله کافی بود تا همان جا وسط کوچه بیهوش شود و این گونه شد که آن‌ها اولین پدر و مادر سرباز شهید ارمنی در جنگ تحمیلی شوند.

منبع: https://ana.press/fa/news/821921/%D9%88%D9%82%D8%AA%DB%8C-%D9%BE%D8%AF%D8%B1-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B1%D9%85%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D9%86-%D8%B1%D9%87%D8%A8%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D8%B4%D9%88%DA%A9%D9%87-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF

البته پدرش برای حضور واهیک در جبهه اعتقادی دیگر داشت و می‌گفت: من آدمی نیستم که پسرهایم را در زیرزمین خانه پنهان کنم. روز‌ها گذشت تا اینکه یک روز غروب واهیک تصمیمش را با برادرش و خانواده‌اش در میان گذاشت و راهی جبهه شد. واهیک چند باری به مرخصی آمد. برادرش از او پرسید چرا هنوز به جبهه می‌روی؟ واهیک می‌گفت: چرا به جبهه نروم، وقتی می‌بینم دوستانم یکی یکی شهید می‌شوند. چطور به جبهه نروم وقتی دشمن به خاک وطنم حمله کرده است. در این راه نیز ممکن است من هم مانند دوستانم شهید شوم!

بعد‌ها که بزرگ‌تر شد بعد از مدرسه در تعمیرگاه برق صنعتی برادرش در مجیدیه تهران می‌رفت و کار می‌کرد. روزی واهیک متوجه شد که مردی ناخوش احوال در جوی آبی افتاده است، شتابان خودش برای کمک به او رفت و تا درمانگاه همراهی‌اش کرد.

دوست داشت به سربازی برود. منتها در ابتدا با مخالفت مادرش روبرو شد، اما توانست در نهایت رضایت مادرش را بگیرد و به خدمت سربازی برود. ۹ ماه از خدمتش گذشته بود که جنگ تحمیلی شروع شد. با خبر تجاوز رژیم بعث به کشور، به دل مادرش افتاد که تنها پسرش شهید می‌شود. چون می‌دانست چه پسر غیوری دارد. ۱۹ روز از جنگ گذشته بود که مادرش در خواب دید تیری به زانوی زوریک اصابت کرده، جیغ بلندی کشید. اما زوریک دست روی زانویش گذاشت و گفت: مادر! نگران نباش، چیزی نشده است. سراسیمه از خواب بلند شد. به خودش دلداری داد که اتفاقی نمی‌افتد.

۲ روز قبل از شهادتش با برادرش تماس گرفت و گفت: چشمت روشن، ما را از خط مقدم به عقب منتقل کردند. واهیک همراه با دیگر رزمندگان به دارخوین اهواز رفتند.

شهید واهیک باغداساریان نوروز سال ۱۳۴۰ در روستای تلو شمیرانات تهران در خانواده‌ای پرجمعیت به دنیا آمد. او از دوران کودکی، درس‌خوان و پر تلاش بود و با وجود شرایط سخت اقتصادی که در خانه وجود داشت، اما او قانع بود و همراه و همیار پدر و مادرش.

بعد از شهادت تنها پسر خانواده مرادیان، پدرش طاقت نیاورد و سکته کرد. او ۱۶ سال در خانه زمین‌گیر شد و همسرش از او پرستاری کرد. بعد از فوت پدر زوریک، خواهرش هم «ام‌اس» گرفت و مادرش این بار از خواهر زوریک مراقبت کرد. رهبر انقلاب در یکی از دیدار‌ها با خانواده شهدای ارامنه، به دیدار مادر شهید زوریک مرادیان رفتند و این همه صبر و استقامت مادر شهید را مورد تمجید قرار دادند.

در این دیار فرقی ندارد مسلمان باشی یا پیرو ادیان توحیدی دیگر، بلکه مهم این است که یک ایرانی، وطنش را مانند جانش گرامی می‌دارد. تاریخ، این حضور حماسی را در این خطه گواهی می‌دهد که ارامنه پا به پای برادران مسلمانش ایستاده است.