هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست
ما بفلک می‌رویم عزم تماشا کراست
به غمزه مسئله‌آموزِ صد مُدَرِّس شد
ناصر خسرو قبادیانی صاحب کتاب‌های متعدد از جمله زادالمسافرین نیز اشعاری برای پیامبر(ص) سروده است:
دل رمیده ما را رفیق و مونس شد
در نظر قدر با کمال محمد (ص)
گوهر پاک از کجا! عالم خاک از کجا!
بر چه فرود آمدیت؟ بار کنید این چه جاست؟
مصطفایی به صفای دو رخ و لعل تو آل
ابرو و خال سیاه تو هلال است و بلال
به طور کلی، شاعران شعر کلاسیک و معاصر همچون افضل الدین بدیل خاقانی شروانی، امیری فیروز کوهی، اخوان ثالث، شهریار، مهرداد اوستا، حمید سبزواری، احمد عزیزی، سعیدی کیاسری، علی معلم و… هریک به نحوی محبت خود را نسبت به اهل بیت بیان کردند و این چشمه همواره جوشان است.
سیمای پیامبر اسلام به ویژه در آثار شاعرانی که سبک عرفانی دارند، بیشتر نمایان شده و اکثر آنها معمولا قبل از آغاز دفتر شعری خود بعد از آوردن نام خدا از حضرت محمد(ص) و ائمه اطهار یاد می‌کنند.
مهمترین شعری که همیشه از پیامبر(ص) گوشه ذهنمان داریم و به یاد می‌آوریم، مربوط به غزل لسان الغیب حافظ شیرازی با این ابیات است:
دانم که از بیت‌اللهی شیری بگو یا روبهی
در حضرت شاهنشهی بوالقاسمی یا بوالحکم
مولانا نیز با ابیاتی که خوانندگان مشهوری آن را بازخوانی کرده‌اند و برای ما آشناست، این چنین پیامبر(ص) را ستوده است:
مایه ده آدم تویی میوۀ دل مریم تویی
همشهری زمزم تویی یا قبلة الله فی العجم
در این مطلب بخش‌هایی از اشعار این شاعران نامی که به نوعی مدح و نعت نبی مکرم اسلام(ص) نیز محسوب می‌شود و به آن اشعار نبوی هم می‌گویند، مرور می‌کنیم.
بخت جوان یار ما، دادن جان کار ما
قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست
خود ز فلک برتریم وز ملک افزون تریم
زین دو چرا نگذریم؟! منزل ما کبریاست
ما بفلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم
باز همانجا رویم جمله که آن شهر ماست
روحی فداک ای محتشم لبیک لبیک ای صنم
ای رای تو شمس‌الضحی وی روی تو بدرالظلم
قدر فلک را کمال و منزلتى نیست
لیله اسرى شب وصال محمد (ص)
در ادبیات کهن فارسی، شاعران بنام و مشهور زیادی ارادت قلبی و احساس خالصانه خود را درباره پیامبر(ص) در قالب شعر بیان کردند که شامل حافظ، سعدی، مولانا، جامی، سنایی، محتشم کاشانی، ناصر خسرو، ملک‌الشعرای بهار و …. بسیاری از شاعران دیگر می‌شوند.
عطار نیشابوری نیز در بخشی از اشعار خود به ماجرای معراج حضرت محمد(ص) اشاره کرده است:
صورت بینی ِسیمین تو اشک نبی است
که رُخت گشته دو نیمه است ازو ماه مثال
وعده دیدار هر کسى به قیامت
ماه فرو ماند از جمال محمد (ص)
صد جهان جان منتظر بنشسته‌اند
در گشاده دل به تو در بسته‌اند
عرصه گیتى مجال همت او نیست
ستاره‌ای بدرخشید و ماهِ مجلس شد
سرو نباشد به اعتدال محمد (ص)
سعدی؛ استاد سخن و یکه‌تاز عرصه شعر فارسی و نثر مسجع نیز با این ابیات ارادت قلبی خود را به پیامبر(ص) ابراز کرده است:
انتهای پیام/
منبع: https://ana.press/fa/news/809245/%D8%A7%D9%86%D8%B9%DA%A9%D8%A7%D8%B3-%D9%86%D9%88%D8%B1-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87-%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D9%88%D8%B5%D9%81-%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D9%85%D8%B5%D8%B7%D9%81%DB%8C-%D8%B5-%DA%86%D9%87-%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%D9%86%D8%AF
آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى
طرف رویت به خط سبز بود لوح کلیم
که برو کرده یدالله رقم آیات جمال
آمده مجموع در ظلال محمد(ص)
نگارِ من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
عبدالرحمن جامی، متولد قرن نهم هجری و مؤلف کتاب «بهارستان» نیز با ابیات زیر محبت خود نسبت به اهل بیت را ابراز کرده است:
سنایی غزنوی، متولد قرن پنجم و ششم هجری و جزو شاعرانی است که بعضی معتقدند برای اولین بار مضامین عرفانی را وارد شعر خود کرده نیز شعری در مدح پیامبر سروده است:
روز قیامت نگر مجال محمد (ص)
گزینم قرآن است و دین محمد
همین بود ازیرا گزین محمد
یقینم که من هردوان را بورزم
یقینم شود چون یقین محمد
یک شبی در تاخت جبریل امین
گفت ای محبوب رب العالمین
به گزارش خبرنگارحوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، شعر فارسی تنها شکل بومی به تمام معنا برای تجلی زیبایی‌های موجود در اخلاق و سیره پیامبر(ص) است؛ چون از معدود اشکال هنری بیان احساسات و درونیات است که خلاف سایر هنرها مانند آثار نمایشی و فیلم، موجودیت خود را از دیگر جاها وام نگرفته و ساختار و قالب‌های مشخص و قاعده‌مندی نظیر غزل، قصیده، رباعی و دوبیتی دارد که علاوه بر این، شعر نو هم گاهی روایتگر اوصاف پیامبر(ص) بوده است.