وی افزود: از امام باقر (ع) نقل است که رسول خدا (ص) فرمود: «جبرئیل به من خبر داد، با اینکه بوی بهشت از هزار سال راه به مشام می‌رسد، ولی عطر آن به مشام شش گروه نمی‌رسد»، که در ادامه شش گروه را نام می‌برند. هر چه روح لطیف‌تر باشد، ادراک ملکوتی او متعالی‌تر و قوی‌تر خواهد بود. چنان که در قرآن کریم از زبان حضرت یعقوب آمده است: «من بوی یوسف را احساس می‌کنم» و این در حالی است که بنا به فرموده امام صادق علیه‌السلام فاصله حضرت یعقوب با حضرت یوسف، به اندازه ده شب بوده است.
علوی تبار ادامه داد: این تنها شامه ملکوتی نبی مکرم اسلام است که عطر بهشت و «نَفَسَ الرَّحْمَنِ» را از یمن استشمام می‌کند؛ که ایشان هم بوی بهشت و هم بهشتیان را می‌شناسد. به تعبیر مثنوی: «بوی رامین می‌رسد از جان ویس / بوی یزدان می‌رسد هم از اویس»، و یا به تعبیر علیرضا قزوه شاعر معاصر کشورمان: «شهیدان را شهیدان می‌شناسند». با قدری تأمل به وضوح مشاهده می‌کنیم که رابطه درونی و شباهت‌های باطنی افراد موجب عشق و دیگر دوستی و متمایل شدن آن‌ها به یکدیگر می‌گردد. همان‌گونه که حضرت محمد (ص) در حدیثی می‌فرماید: «ارواح انسان‌ها، لشکر‌های آماده‌ای هستند. آن‌ها که با هم آشنا باشند، ائتلاف می‌کنند و آن‌ها که با هم ناشناس باشند، متفرق می‌شوند».
وی در پایان گفت: در این برنامه دو ساعته که در شب شهادت شهید پلارک برگزار شد عطر بهشتی شهید دل‌های شاعران هفت کشور را مدهوش خود کرد و از کشور‌های مختلف ایران، هند، افغانستان، تاجیکستان، بنگلادش، پاکستان و ازبکستان در این برنامه حضور داشتند و برای شهید اشعاری معطر را تقدیم کردند. در پایان این مراسم شاعران مختلف به شعرخوانی پرداختند.
منبع: https://snn.ir/fa/news/1140212/%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D9%81%D8%B7%D8%B1%DB%8C%D9%87-%D8%B9%D8%B7%D8%B1-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A8%D8%AA-%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%AF%D8%AA-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D9%BE%D9%84%D8%A7%D8%B1%DA%A9
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در ابتدای این نشست که با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و اندیشه کشور‌های حوزه ایران فرهنگی برگزار شد، سید مسعود علوی تبار شاعر و کارشناس تاریخ و تمدن ملل اسلامی گفت: در احادیث بسیاری از حضرت محمد و دیگر معصومین (ع) در استفاده از عطر سفارش شده است. امام رضا (ع) در این باب می‌فرمایند: «برای مرد سزاوار نیست که استفاده هر روزه از بوی خوش را ترک کند». تحسین خوشبویی و تأکید به معطر بودن مؤمن در این دنیا از یک طرف و از طرف دیگر تشریح بهشت با بر شمردن رایحه‌های آن در قرآن، مشخص می‌سازد که از شاخصه‌ها و ویژگی‌های بارز حقیقت و معنویت در دو جهان، معطر بودن و خوشبو بودن است. در قرآن حتی برای نوشیدنی‌های بهشت هم آمده است که آمیخته با بو و مزه کافور و زنجبیل‌اند، واژه «خِتامُهُ مِسکٌ» نیز آمده است، که مؤمن پس از آشامیدن شراب بهشتی، بوی مشک را از آن می‌یابد و اینکه ظرف آن شراب به جای گِل، از مشک ساخته شده و با نوعی مشک خوشبو مُهر و موم شده است.