زیباییشناسی ادبیات را به دانشآموزان یاد ندادهایم
به گزارش ایسنا و به نقل از دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزۀ هنری، فریده داودیمقدم، مدرس دانشگاه- در این نشست، ابتدا دربارۀ تمایل نداشتن دانشجویان به زبان و ادبیات فارسی و «تنفر» آنان از این درس اشاره و سپس با طرح پرسشهایی اظهار کرد: ما چه هویت فرهنگیای به ادبیات دادهایم که دانشجو به اینجا رسیده است؟ اگر از منظر زیباییشناسی ادبیات را به دانشآموزان میآموختیم چنین میشد؟
این مدرس دانشگاه زبان و ادبیات فارسی با اشاره به آماری که نشاندهندۀ «تنفر» روزبهروز دانشجویان از درس فارسی عمومی است، هشدار داد: مسئلۀ زبان و ادبیات بهشدت در دانشگاهها ضعیف شده و باید پژوهشگران و دلسوزان عرصۀ ادبیات فارسی را متوجه این آسیب، تقابل و ضعف کرد.
فریده داودی مقدم در ادامه این نشست بخشی از این جریان را ناشی کنکوریبودن ادبیات اعلام کرد و گفت: شاهنامه در روزگار گذشته، وجهی درمانی داشته و اجرای فرازهایی از آن در قالب نقالی و پردهخوانی آن برای دانشآموزانی که سست عمل و خجالتی بودهاند توصیه میشده است. وی در پایان اضافه کرد: زبان و ادبیات در دانشآموزان دورنی نشده است.
او سپس با اشاره به گرایش جدی مردم آمریکا به ترجمههای کلمن بارکس از آثار مولانا خاطرنشان کرد: دروسی از ادبیات، که در دبیرستانهای ما تدریس میشود، بیشتر از قالب پایداری و اندرز انتخاب شدهاند و این تکصدایی، بزرگترین آسیب در حوزه انتخاب محتوای کتاب است.
مهدی صالحی، فعال حوزه زبان فارسی و مجری کارشناس نشست هم با اشاره به توجه و اهتمام فرهنگهای مختلف درباره چگونگی تربیت ذوق عمومی این پرسش را طرح کرد: فهم زیباییشناسانه و لطافت در کجا باید قرار گیرد؟ در این زمینه بسیاری از عرصهها از دست حاکمیت خارج شده و دست مخالفان ایران افتاده است.
به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، در نشست «ضرورت توجه به زبان و ادبیات فارسی و کارکردهای آن در جامعه امروز» درباره علت «تنفر» روزبهروز دانشجویان از درس فارسی عمومی بحث شد.
صالحی در اینباره افزود: ورود ما به عرصۀ تک صدایی مهوع شده و طبق آماری که صدا و سیما ارائه کرده است، ۷۵درصد خانوادهها گفتهاند که فرزندانشان از درس ادبیات فارسی متنفرند.